Εορτάστηκε η Επέτειος της Μεγάλης Εθνικής Αντίστασης απο την ομογένεια του Τορόντο

Το περασμένο Σάββατο 14 Μαρτίου 2015 στην αίθουσα της Κυπριακής Κοινότητας Τορόντο γιορτάστηκε για άλλη μια φορά η επέτειος της Εθνικής Αντίστασης. Όλοι εμείς που ακόμα καίει μέσα μας η φλόγα της Ε.Α, αυτού του μεγαλείου του έθνους που με θαυμασμό αναγνωρίστηκε και κατοχυρώθηκε από την παγκόσμια Ιστορία, βρεθήκαμε εκεί για να θυμηθούμε και να αποτίσουμε φόρο τιμής σε εκείνους που έφυγαν αγωνιζόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδας και για όλους εκείνους που η μοίρα επεφύλαξε να βρίσκονται σήμερα ανάμεσα μας.

Ναι! Θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας, εκείνους που στο μεγάλο πόλεμο είχαν την τύχη να είναι στρατευμένοι στην Εθνική Αντίσταση.

Την εκδήλωση τίμησαν οι Γενικοί πρόξενοι Ελλάδας και Κύπρου κ.κ Ιωαννίδης και Χριστοφίδης, ο πρόεδρος της Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου Οντάριο κ. Δαλακούρας, ο τέως πρόεδρος του Εθνικού Κογκρέσου κ. Πάππας, ο πρόεδρος Θεσσαλονικέων κ. Παπαδάκης, η Γραμματέας του Κ.Κ.Κ και άλλοι εκλεκτοί προσκεκλημένοι. Ο ακούραστος πρόεδρος της Εθνικής Αντίστασης Τορόντο κ. Τσόπελας μας είπε τις σκέψεις του και του ευχόμαστε υγεία για να μπορεί να φέρνει πίσω τις μνήμες κάθε χρόνο. Παρουσιάστρια της βραδιάς όπως πάντα η συμπαθέστατη κ. Βίκυ Πορή. Η ορχήστρα “Διόνυσος” διασκέδασε την βραδιά και τα άσματα της Αντίστασης τραγούδησε ο Αντώνης Μιχαηλίδης.

Η κ. Πίτσα Δημητροπούλου από βήματος έδωσε το ιστορικό της Εθνικής Αντίστασης. Για εκείνους που δεν υπήρξαν παρόντες, θα θέλαμε, σαν εφημερίδα να αναφέρουμε λίγα λόγια από το ιστορικό για να μάθουν οι νέοι και να θυμηθούν οι παλιοί.

Από την Γερμανική Κατοχή τον Απρίλιο του 1941 και τον αφανισμό 300 χιλιάδων ψυχών από την πείνα και τις κακουχίες μέχρι την απελευθέρωση το 1944, η ηρωική μας Εθνική Αντίσταση μεγαλούργησε και δημιούργησε Ιστορία  στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Το Σεπτέμβριο του 1941 δημιουργήθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και ο ηρωικός του Ελληνικός Απελευθερωτικός Στρατός  (Ε.Λ.Α.Σ) και όταν η Ελληνική ηγεσία των μπουρζουά διάλεξε να φύγει στην εξορία ή να συνεργαστεί με τον κατακτητή μία μερίδα γενναίων θυσιάστηκε για να περάσουν καλά κάποιο άλλοι μερικοί πολλοί.

Το 1942 ο πολύς Winston Churchill τους αποκαλούσε “οι ηρωικοί αντάρτες”, οι μετέπειτα ξενοκίνητες ελληνικές κυβερνήσεις τους αποκαλούσαν “απεχθή μιάσματα”.

Και μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου, οι αγνοί και ηρωικοί αγωνιστές, αντί να καθίσουν στο τραπέζι της νίκης, χαρακτηρίσθηκαν σαν κοινοί συμμορίτες, ναι σαν κοινοί κατσαπλιάδες, αυτοί οι αγνοί και ανιδιοτελείς αγωνιστές, από ποίους; Από τους ακάπνιστους κουραμπιέδες των εγκάθετων ξενόφερτων κυβερνήσεων της εποχής εκείνης, των Μπουραντάδων, των Ράλληδων και των δοσίλογων της κατοχής. Αφοπλίστηκαν και ρίχθηκαν στη φυλακή, ενώ οι δοσίλογοι οπλίζονταν και έμεναν λεύτεροι να οργιάσουν κάτω από την “Συμμαχική” προστασία.

Διώχτηκαν, και με ταπεινά νομοσχέδια και εξευτελιστικά διατάγματα, γραμμένα στο πόδι, εξαναγκάστηκαν να καταφύγουν κυνηγημένοι και εξόριστοι μακριά από την αγαπημένη τους πατρίδα, για την οποία αγωνίστηκαν και έδωσαν ότι το πολυτιμότερο έχει ο καθένας μας, την ίδια τους τη ζωή.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.  Και η Ιστορία αυτή είναι γνωστή σε όλους, όσο και αν έγινε προσπάθεια να την εκμαυλίσουν και να την τροποποιήσουν οι μειοδότες. Ζήτω η Εθνική Αντίσταση.