Δραματικές σκηνές εκτυλίσσονται τον τελευταίο καιρό στη Βόρεια Ελλάδα. Στον επαρχιακό δρόμο από τη Θεσσαλονίκη προς τα βόρεια κάνουν την εμφάνισή τους διαρκώς διάφορες ομάδες προσφύγων που πηγαίνουν με τα πόδια προς τα σύνορα της πΓΔΜ. Οι περισσότεροι προέρχονται από τη Συρία ή το Ιράκ και έχουν περπατήσει ήδη πάρα πολλά χιλιόμετρα. Το ταξίδι τους όμως συνεχίζεται….

Πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά βρίσκονται καθ’ οδόν, έχοντας να αντιμετωπίσουν πέρα από τη σωματική κούραση και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες εν μέσω καλοκαιριού.

Η ζέστη είναι ανυπόφορη και οι άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο χωρίς την παραμικρή προστασία από τον ήλιο. Κάποιοι Έλληνες σπεύδουν να τους βοηθήσουν, προσφέροντάς τους νερό και πρόχειρο φαγητό.

«Ουδέποτε φαντάστηκα ότι θα εγκατέλειπα την πατρίδα μου»

Μία οικογένεια με δύο νεαρές κόρες από την πόλη Μοσούλη στο βόρειο Ιράκ έχει διανύσει ήδη 2.000 χλμ. Η Μοσούλη βρίσκεται εδώ και έναν χρόνο στα χέρια της οργάνωσης Ισλαμικό Χαλιφάτο.

«Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα εγκατέλειπα την πατρίδα μου. Είχα το κατάστημά μου, το αμάξι μου, ένα σπίτι με ωραία έπιπλα, τα πάντα. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα περνούσα κάτι τόσο τρομερό. Στην Ελλάδα, σε αυτό το στρατόπεδο της εξαθλίωσης δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου» λέει χαρακτηριστικά ο πατέρας των δύο κοριτσιών.

Το Ισλαμικό Χαλιφάτο έκλεισε το κατάστημά του, ενώ η γυναίκα του δεν μπορούσε πια να εργαστεί ως δασκάλα. Για τις κόρες του δεν υπήρχε πια μέλλον εκεί. Το μόνο που έμενε ήταν η φυγή από την κόλαση της Μοσούλης. Όπως όλες οι οικογένειες, έτσι και αυτή βρίσκεται ήδη αρκετές εβδομάδες στον δρόμο.
Από την πατρίδα τους διέφυγαν στην Τουρκία και από εκεί πληρώνοντας πολλές χιλιάδες ευρώ πέρασαν σε κάποιο ελληνικό νησί.Το ευρωπαϊκό Ελ Ντοράντο

Η Ελλάδα όμως δεν έχει τις υποδομές να φροντίσει τους πρόσφυγες, πόσω μάλλον να τους προσφέρει εργασία. Για αυτόν τον λόγο θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τα εκεί όπου ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να χτίσουν το μέλλον τους από την αρχή. Στη Γερμανία, την Αγγλία ή τη Σκανδιναβία.

«Γερμανία. Εκεί μπορούμε να δουλέψουμε, να σπουδάσουμε, να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ζωή, καταλαβαίνεις;» λέει ένας νεαρός άνδρας από τη Δαμασκό της Συρίας.Ακόμη όμως δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς θα φθάσουν στη Γερμανία. Στην ερώτηση αν φοβούνται το ταξίδι, τον έλεγχο στα σύνορα, τους δουλεμπόρους… ο νεαρός απαντά: «Όχι. Τι να φοβηθώ; Από αυτό που φοβόμουν έφυγα. (Έφυγα) από τον πόλεμο. Εδώ αισθάνομαι ασφαλής. Ό,τι και να με περιμένει, αισθάνομαι ασφαλής».

Η διέλευση στα σύνορα προς την πΓΔΜ είναι πιο εύκολη απ’ ό,τι προς τη Σερβία. Παρ’ όλα αυτά, οι πρόσφυγες ελπίζουν ότι κάποια στιγμή κάπου στην Ευρώπη θα μπορέσουν να αρχίσουν μια νέα ζωή, επειδή την παλιά τούς την πήρε ο πόλεμος.

Πηγή: Deutsche Welle
Σύνταξη: Κώστας Μπετινάκης