Πιθανώς ακατάλληλο για τους πολιτικά ορθούς

Πριν 2.500 χρόνια ο Αριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι αποζητούν την ευτυχία
περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
ΕΥΤΗΧΕΙΤΕ! ΑΛΛΑ ΔΕΧΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ,
ΤΟ ΠΟΝΟ, ΤΙΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ…
REALITY CHECK ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ.

Οποιοδήποτε άλλο επίτευγμα, υγεία, ομορφιά,
εξουσία, χρήμα, εκτιμάται ανάλογα με την ευτυχία που νιώθουμε όταν το κατακτούμε.
Από την εποχή του Αριστοτέλη μέχρι τώρα έχουν αλλάξει
πολλά, αλλά ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει καλύτερα από
τότε, τι είναι ευτυχία και πώς μπορούμε να την κατακτήσουμε.
Πολλοί άνθρωποι σπαταλούν τη ζωή τους σε μία εναγώνια
αναζήτηση της ευτυχίας, σ’ ένα αδιάκοπο κυνηγητό της χαράς.
Ενεργούν και ψάχνουν αδιάκοπα σαν η ευτυχία να βρίσκονται
κάπου εκεί έξω και όχι μέσα σε μας.
Πολλές φορές η έμφαση είναι στην εικόνα που καλλιεργείται
με κάθε τρόπο από τα ΜΜΕ και όχι στην ουσία.
Ετσι, η πλειοψηφία των ανθρώπων ξοδεύει πολύ χρόνο και χρήμα για να διαλέξει ρούχα, για να κάνει πλαστικές εγχειρήσεις, επισκέψεις σε ινστιτούτα καλλονής που θα τους βοηθήσουν να δημιουργήσουν την εικόνα που ονειρεύονται για τον εαυτό τους.
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο υγιές ενδιαφέρον του ατόμου για την εμφάνισή του, και στην
μετατόπιση της ταυτότητας του από την ουσία στην εικόνα. Άλλες φορές η έμφαση είναι στον πλούτο και την επιτυχία . Όμως τα υλικά αγαθά και να αποκτήσουμε, γινόμαστε άπληστοι και δεν χορταίνουμε θέλουμε λίγο ακόμα χωρίς να σκεπτόμαστε ότι δεν μπορούμε να ακυρώσουμε, τον
πόνο, την αρρώστια ,τις αποτυχίες και το τον θάνατο… Ετσι αρνούμαστε η αγνοούμε συστηματικά καθετί που είναι δυσάρεστο, που τρομάζει ή δυσκολεύει. Η κοινωνία μας γενικά αρνείται να αποδεχτεί τον θάνατο, την αρρώστια ή άλλες σοβαρές αναποδιές σαν φυσιολογικές καταστάσεις για την ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε διαρκώς «ευτυχισμένοι». Η πορεία στη ζωή μας δεν είναι δυνατόν να είναι διαρκώς ανοδική με περισσότερα υλικά αγαθά. Ο Στωικός φιλόσοφος Επίκτητος δίδασκε ότι οι άνθρωποι θα είναι ευτυχισμένοι όταν δεν ζητούν τα πράγματα να γίνονται όπως τα θέλουν αλλά τα αποδέχονται όπως έρχονται. Μας συμβουλεύει να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο, ούτε τους αγαπημένους μας, αλλά κάθε φορά που τους φιλάμε να θυμόμαστε ότι μπορεί αύριο να τους χάσουμε.
Γράφει: «Να θυμάσαι ότι είσαι ηθοποιός σ’ ένα δράμα, όπως το θέλει ο συγγραφέας του έργου. Αν το θέλει σύντομο, θα είναι σύντομο. Αν το θέλει μακροσκελές, θα είναι μακροσκελές. Αν θέλει να παίξεις το ρόλο του φτωχού, πρόσεχε να τον παίξεις και αυτόν με ευφυΐα.
Πρόσεξε να κάνεις το ίδιο είτε πρόκειται για τον ρόλο του φτωχού ή για τον ρόλο του άρχοντα ή ακόμα απλού ανθρώπου. Από σένα εξαρτάται αν θα τον παίξεις καλά ή όχι. Η εκλογή όμως του ρόλου ανήκει σ’ άλλον και όχι σε σένα». Ίσως οι αντιξοότητες και οι αναποδιές στη ζωή να είναι silver lining όπως λένε στα Αγγλικά που μας κάνει πιο δυνατούς «Ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς.
Ο Σενέκας δίδασκε ότι ένα πετράδι δε μπορεί να γυαλίσει χωρίς τριβή, ούτε ένας άνθρωπος χωρίς δυσκολίες. Οι αντιξοότητες και οι αναποδιές στη ζωή ναι μεν δεν είναι καλοδεχούμενες είναι όμως αναπόφευκτες . Δεν πρέπει να πείθουμε τον εαυτό μας ότι δεν θα συμβούν ποτέ σε μας και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις διαχειριστούμε. Να ελπίζομε ότι τα καλλίτερα έρχονται αλλα να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τα χειρότερα . Να είμαστε ρεαλιστές και πάνω απ όλα συνειδητοί. Να αντιληφθούμε σαν ευτυχία την εσωτερική ηρεμία και γαλήνη, όχι αποκλειστικά το πλούτο και την επιτυχία. Και οι αποτυχίες στο πρόγραμμα είναι. Η επαγγελματική επιτυχία, τα πλούτη, η δύναμη, η φήμη είναι άσχετα προς την αυθεντική ευτυχία γι αυτό και πολλοί απ τούς πλούσιους και φημισμένους αυτοκτονούν. Ο κόσμος μας είναι ένας τεράστιος οργανισμός, του οποίου η λειτουργία του ενός οργάνου δεν είναι ανεξάρτητη από τη λειτουργία κάποιου άλλου οργάνου του. Η ευτυχία σε ένα τομέα (παράδειγμα στον επαγγελματικό) δεν μας κάνει ίσως ευτυχισμένους αν αποτύχουμε στο προσωπικό τομέα. Η ευτυχία, λοιπόν, είναι εσωτερική υπόθεση. Δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες, οι όποιες τις πιο πολλές φορές δεν είναι κάτω απ τον έλεγχό μας. Η προσπάθεια να ελέγξουμε ή να αλλάξουμε αυτά που δεν μπορούμε έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουμε δυστυχισμένοι Η ευτυχία ίσως αρχίζει όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να εξουσιάσει. Στην εξουσία μας βρίσκονται οι γνώμες μας, οι φιλοδοξίες μας, οι επιθυμίες μας αλλα και τα πράγματα που μας προκαλούν απέχθεια. Έξω από τον έλεγχό μας βρίσκονται πράγματα όπως τι γονείς έχουμε, τι είδους σώμα έχουμε, το αν θα γεννηθούμε μέσα στα πλούτη, αν θα μας αγαπούν οι άλλοι. Η χαρά της ζωής εξαρτάται άμεσα από τον τρόπο που ο νους μας φιλτράρει και ερμηνεύει τις καθημερινές μας εμπειρίες, δηλαδή το πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας αλλά και ποσο θετικές είναι οι σκέψεις μας. Για παράδειγμα, είχα ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και τραυματίστηκα… Μπορώ ή να γεμίσω με θλίψη, θυμό, να δω τον τραύματι μου μου σαν τιμωρία ή αποτυχία, ή σαν αφορμή για να επαναπροσδιορίσω την ζωή μου, και τα αληθινά θέλω μου.
Το σημαντικό λοιπόν είναι τι είδους άτομο θέλουμε να γίνομε ανοιχτόμυαλο, τίμιο, γενναιόδωρο, ανεκτικό, η συμφεροντολόγο, μικρόψυχο, ζηλόφθονο κλπ .
Τι είδους ζωή θα επιλέξομε να κάνουμε, δραστήρια, ήρεμη,
έντονη σε ηδονές η έντονη σε δημιουργία κλπ Τι θα θέλαμε να πραγματοποιήσουμε πριν πεθάνουμε; Να αφήσουμε απογόνους περιουσία, φήμη; Η ποιότητα της ζωής μας καθορίζεται από τι στόχους βάλαμε και πόσο πλησιάζουμε να πέτυχουμε στους στόχους μας. Αν ο στόχος παραμένει απρόσιτος , ή παραιτούμαστε η γινόμαστε μνησίκακοι .
Το πρόβλημα προκύπτει όταν οι άνθρωποι βάζουν μη ρεαλιστικούς στόχους, η προσκολλώνται τόσο πολύ σ’ αυτό που επιθυμούν,
ώστε παύουν να απολαμβάνουν το σήμερα. Χάνουν το παρόν για χάρη κάπου μελλοντικού στόχου, και η ζωή περνάει.
Δεν διαλογίζονται, ότι είμαστε θνητοί, ότι η ζωή είναι μικρής διάρκειας , ότι δεν πρόκειται να ζήσουμε αιώνια και το παρών, είναι όσο σπουδαίο όσο και οι μελλοντικοί στόχοι μας. Ότι πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλα όσα μας χάρισε η ζωή μέχρι τώρα και όχι να προσδιορίζουμε την ευτυχία με την ευόδωση κάποιου μελλοντικού στόχου.
Δεν αξίζει το κόπο να μεμψιμοιρούμε και να αναβάλλουμε να ζούμε για κάποιο μελλοντικό στόχο . Ναι μεν να βάζουμε στόχους αλλα να μη βυθιζόμαστε σε αρνητικά συναισθήματα κυνηγώντας απόμακρους και ίσως μη ρεαλιστικούς στόχους. Η ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί με την καλλιέργεια μιας ήρεμης αδιαφορίας απέναντι στις συνθήκες και τα εμπόδια της ζωής.
Τα αρνητικά συναισθήματα (φόβος – θλίψη – θυμός) μας αποδυναμώνουν. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι μερικά πράγματα θα πάνε στραβά, ίσως όχι τόσο στραβά όσο φοβόμαστε, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Η «ευτυχία» μας επηρεάζει και επηρεάζεται από την ευτυχία η τη μιζέρια των άλλων. Γι αυτό το ανώτατο αγαθό τη ευτυχίας είναι όταν ταυτόχρονα προωθούμε όχι μόνο το
δικό μας καλό αλλα και το καλό των άλλων.Όπως καταλαβαίνει κανείς ή ευτυχία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν είναι κατάσταση για αδύναμους, ντροπαλούς, ευκολόπιστους αβέβαιους η για δειλούς ανθρώπους. Απαιτεί κουράγιο, ενεργητικότητα, θάρρος, παλικαριά, τόλμη, βούληση, πείσμα, σταθερότητα και πάνω απ’ όλα συνείδηση.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΟΙ
Στην επόμενη έκδοση τα σπουδαία.