Έλληνες γονείς κανένα παιδί δεν έχει ανάγκη
έναν αδύναμο πατέρα και μια χαζοχαρούμενη μαμά χωρίς πυγμή, ανίκανοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Τα παιδιά γίνονται το τέλειο άλλοθι για τον κάθε ανάξιο, προσκυνημένο, και ανίκανο γονιό!

Η πιθανότητα είναι ότι όλοι σας που με διαβάζετε θα έχετε ακούσει τα παρακάτω:
«Αν δεν είχα τα παιδιά, θα τον – την είχα παρατήσει χρονια πριν», «Για τα παιδιά μου έμεινα στο Καναδά, να έχουν καλλίτερη τύχη», «Αν δεν είχα τα παιδιά, θα έφευγα απ την Ελλάδα για το εξωτερικό», «Για τα παιδιά μου κάθομαι στην Αθήνα θα μπορούσα τώρα που πήρα συνταξη να πάω να ζήσω στο χωριο μου», «Αν είχα αποκαταστημένα τα παιδιά μου, Θα έβγαινα στη σύνταξη», «Για τα παιδιά μου με νοιάζει, για μένα όχι».
Μάλιστα πολλοί από σας να τα χετε πει κιόλας κάποια απ αυτά.
Οι ισχυρισμοί αυτοί υποδηλούν ότι οι γονείς θυσιάζονται για τα παιδιά τους όχι μόνο λόγω της τωρινής οικονομικής κρίσης. Η αλήθεια είναι ότι και πριν την Ελληνική χρεοκοπία, οι Έλληνες γονείς έκαναν «τα πάντα» για τα παιδιά τους, και θυσιάζονται για αυτά. Τα μεγάλα παιδιά θέλουν υποστήριξη, είτε γιατί σπουδάζουν η τέλειωσαν τις σπουδές τους αλλά είναι άνεργα.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομα της οι Έλληνες γονείς «μασάνε», υπομένουν πολλά, και το παρακάνουν. Οι κανακάρηδες και οι πριγκηπέσες είναι κακομαθημένα παιδιά γιατί οι γονείς δεν θέλουν τα παιδιά να «στερηθούν» όλα όσα στερήθηκαν αυτοί.
Στην Ελλάδα μάλιστα για τα παιδιά τους πολλοί γονείς κάνουν λαμογιές. Για παράδειγμα, λαδώνουν τους καθηγητές τους που παράνομα κάνουν φροντιστήριο για να περάσουν το μάθημα με κάλο βαθμό, λαδώνουν για να περάσουν το τεστ οδήγησης, και ψηφίζουν τον υποψήφιο που υποσχέθηκε να τα διορίσει, κατά προτίμηση στην ιδία πόλη που ζουν οι γονείς.
Για τα παιδιά τους έχτισαν οι γονείς τα 800,000 αυθαίρετα που υπάρχουν στην Ελλάδα. Για να «έχουν ένα κεραμίδι πανω απ το κεφάλι τους».
Για τα παιδιά τους πούλησαν το χωράφι του παππού και της γιαγιάς που ήταν δεκαετίες στην οικογένεια για να αγοράσουν ένα διαμέρισμα στην Αθήνα «για το παιδί να μη το τρώει το νοίκι».
Για τα παιδιά τους χρεωθήκαν να αγοράσουν η να κτίσουν σπίτια «για να βρουν κατι» τα παιδιά τους.
Για τα παιδιά τους μερικές μαμάδες στα δακρύβρεχτα του παλιού Ελληνικού σινεμά αμάρτησαν για το παιδί τους!
Όλα για τα παιδιά τους!
Οι Έλληνες γονείς επικαλούνται πάντα την ίδια δικαιολογία: το κάναμε για τα παιδιά μας.
Είναι εύκολο να επικαλείσαι συνέχεια τα παιδιά σου. Ετσι κερδίζεις τη συμπάθεια του κόσμου, αλλα η αλήθεια είναι ότι το κάνεις και για τον εαυτό σου για να μη καταλήξεις μια μέρα στο γηροκομείο. Αυτό βεβαία δεν διασφαλίζεται γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα κάνει η νύφη και γαμπρός με τον οποίο θα καταλήξει το παιδί σου.
Ετσι τα παιδιά γίνονται το τέλειο άλλοθι για τον κάθε ανάξιο, προσκυνημένο, και ανίκανο γονιό. Ο Έλληνας πατέρας και μάνα τα δίνει όλα (όπως το Τσοβόλα δώσατε όλα) και δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη. Είναι κρυμμένος πίσω απ το «γίνομαι θυσία για τα παιδιά». Δικαιολογείται γιατί «εγώ τα έφερα στο κόσμο εγώ έχω την ευθύνη να τους ικανοποιήσω κάθε τους επιθυμία» .
Η μήπως έτσι σου λένε τα αυθάδικα παιδιά σου και εσύ χαζογονιε το αφομοίωσες ?
«Δεν σε ρώτησα που με γέννησες, τώρα εσύ έχεις την ευθύνη».
«Αφού εσείς κάνατε το κέφι σας χωρίς να με ρωτήσετε τώρα θα κάνετε και το δικό μου κέφι».
Πρωτάκουστο? Δεν νομίζω!
Πολύ απαιτητικά τα παιδιά σήμερα λένε διστακτικά οι γονείς.
«Ε να μή του δώσω 10 Ευρώ να πάει για καφέ το παιδί» (σχεδόν 30 χρονών το παιδί!).
Και έτσι εξανεμίζεται η μειωμένη συνταξη της μάμας, του μπαμπά, της γιαγιάς η του παππού. Και μετά τα περήφανα γηρατειά κατεβαίνουν στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούν για το άδικο κράτος ενώ οι κανακάρηδες και οι πριγκηπέσες, τους βλέπουν απ τη τηλεόραση της καφετέριας και φωνάζουν ενθαρρυντικά . «Έμπαινε παππού» μην πτοείσαι από τους μπάτσους», που προσπαθούν να κοντρολάρουν τη διαμαρτυρία.
Γιόμησαν τα σπίτια από μαντράχαλους- φραπεδομαγκες, και κούκλες πριγκηπέσσες που ζουν για τις καφετέριες και τα στέκια.
«Δουλειές δεν υπάρχουν, ξέρεις ποσά γκαρσόνια έχουν πτυχίο?» λένε.
Σε κάποιο σημείο έχουν δίκαιο. Αλλά όταν η επαρχία στενάζει για εργατικά χέρια να μαζέψουν ελιές, πορτοκάλια, ροδάκινα, η φράουλες καί φέρνουν εποχιακούς εργάτες απ άλλες χώρες που μετά μένουν μόνιμα στην Ελλάδα, γιατί να μη δουλεύουν τα Ελληνόπουλα ?
Βεβαία υπάρχουν και πολλά Ελληνοπούλα που δεν έχουν αυθάδεια και απαιτήσεις απλά είναι μαμμόθρεφτα. Δεν έχουν καν άποψη. Τους πετάς ένα –«σκάσε εσύ, και μη μιλάς», γιατί εσύ υποτίθεται ότι εσύ ο μπαμπάς και η μαμά και ξέρεις καλύτερα και ότι κανεις «το κανεις για το καλό τους». Και σ αυτή τη περίπτωση όταν μεγαλώνεις μαμμόθρεφτα στη πραγματικότητα αντί να τα σώσεις τα καταστρέφεις τα παιδιά.
«Κοίταξε τους Εγγλέζους (εννοούν τους Καναδούς) μόλις πανε δεκαοκτώ χρόνων τα παιδιά τους τα πετάμε έξω από το σπίτι, να πάνε να δουλέψουν, να ζήσουν μόνοι τους και δεν τους νοιάζει». Και δίνουν εύσημα για τους εαυτούς τους ενώ κατακρίνουν τους άλλους.
Δεν λένε όμως ότι πολλά απ τα «πετάμενα ξένα παιδιά» βάζουν πλάτη από νέα ηλικία και μπαίνουν στη ζωη, σπουδάζουν με τις οικονομίες τους, η από κρατικά δάνεια και παροχές, κάνουν οικογένεια, νοικοκυρεύονται. Ενώ πολλά απ τα καλομαθημένα – κακομαθημένα παιδιά μένουν στο σπιτι του μπαμπά και της μάμας και στα σαράντα, δεν παντρεύονται δεν κάνουν οικογένεια.
Πάλι τα δικαιολογούν
«Τα σημερινά παιδιά δεν αποφασίζουν» , ο εστί μεθερμηνευόμενο είναι ανίκανα να πάρουν αποφάσεις.
«Εγώ κουράστηκα να τον σπουδάσω και να πάρει όποια και όποια?», ο εστί μεθερμηνευόμενο μπορεί να καταργήθηκε η προίκα αλλά «εμείς δεν θέλουμε ξεβράκωτες».
«Γιατί να βιαστούν ας τα παιδιά? Ας τη να βγει να γνωρίσει και να χαρεί τη ζωη της εγώ τι κατάλαβα που παντρεύτηκα το πατέρα της στα 18 μου?», ο εστί μεθερμηνευόμενο «ένας άνδρας σ όλη της τη ζωή? άσε την να δοκιμάσει τα φρούτα της αγοράς.
Η δικαιολογία είναι πάντα έτοιμη, τα παιδιά πάντα δικαιολογημένα για τους πολλούς Έλληνες γονιούς. Οι κανακάρηδες και οι πριγκίπισσες δεν κάνουν λάθη!
Κάποτε βέβαια η ανοχή εξαντλείται. «Εγώ παντρεύτηκα το πατέρα της μεσα σε έξη μήνες, αυτή τέσσερα χρονια με το Φώτη να μπαινοβγαίνει εδώ μεσα και ακόμα να της δώσει δακτυλίδι».
Δεν το συζητάω, τα παιδιά είναι ευλογία Θεού. Φέρνουν ευτυχία και χαρά στην οικογένεια αλλά είναι και μεγάλη ευθύνη. Οι σχέσεις γονιών και παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι γονείς δε πανε σε σχολείο να μάθουν να είναι καλοί γονείς γίνονταν καλοί οι κακοί γονείς εμπειρικά. Τα παιδιά φυσικά γεννιούνται με κάποια χαρακτηριστικά που προέρχονται απ το DNA αλλά μαθαίνουν πολύ περισσότερα απ τους γονείς τους και το περιβάλλον τους.
Πολλοι Έλληνες γονείς δεν φαίνεται να σκέφτονται πως κανένα παιδί δεν έχει ανάγκη έναν pushover πατέρα και μια χαζοχαρούμενη μαμά που δεν έχουν πυγμή, να σταθούν στο ύψος τους, και να συμπεριφερθούν υπεύθυνα και όχι σαν να είναι αυτοί τα παιδιά που πρέπει να διδαχτούν και να μάθουν. Τέτοιοι γονείς όχι μόνο δεν είναι ιδανικά πρότυπα για ένα παιδί, αλλα κάνουν ζημιά αντί για καλό χωρίς να θέλουν.
Εις την επόμενη έκδοση τα σπουδαία!