ΝΤΑΝΦΟΡΘ…ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ;;

Ευγενικοί μου αναγνώστες κι αναγνώστριες,
Τον φάγαμε και τον Μάιο και μπαίνουμε Ιούνιο και στο περιβόητο καλοκαιράκι. Εύχομαι να ξεμουδιάζετε σιγά-σιγά από την σκέψη και την υποχρεωτική κλεισούρα και τις παπαριές που μας κατασπάραξαν να μας λένε οι «ειδικοί» του πλανήτη Γη, που ούτε την τύφλα τους δεν ξέρουν και συμβουλεύουν εμάς «μένουμε σπίτι γιατί γρίπη είναι και θα περάσει». Δεν ξέρω βρε αδέλφια, αλλά σίγουρα θα αφήσει κουσούρια αυτή η ιστορία. Θα ήθελα τώρα να πάμε λίγο στα δικά μας.
Φυσικά, θα ήθελα α πω ότι όπου υπάρχουν Έλληνες για εμένα είναι μέρος της Ελλάδος. Αλλά επειδή από μικρός μετανάστης μεγάλωσα σε ελληνικές γειτονιές μεταναστών, τις πονάω που να πάρει η οργή να πάρει. Ντάνφορθ στο Τορόντο, Παρκ Άβενιου στο Μόντρεαλ και η αγαπημένη μου Αστόρια στην Νέα Υόρκη. Μιλάμε ότι έζησα τα 2/3 της ζωής μου στις γειτονιές που γαλουχήθηκαν, μεγάλωσαν και πρόκοψαν εκατομμύρια Έλληνες στην πάροδο των εκατοντάδων χρόνων μετανάστευσης.
Εγώ είχα την ευλογία και την τύχη να ζήσω και να μεγαλώσω σε όλες αυτές τις γειτονιές που προανέφερα. Τώρα είμαι πάλι κοντά στην Ντάνφορθ που δεν έχει φυσικά καμία σχέση η παλιά ένδοξη Ντάνφορθ με την σημερινή. Την Ντάνφορθ την έφτιαξαν απλοί Έλληνες μετανάστες να είναι μαζεμένοι κοντά ο ένας με τον άλλον. Να πηγαίνουν οι Έλληνες να πάρουν τυρί και φασόλια, στον μπαλωματή να φτιάξει τα παπούτσια του, στον Έλληνα ράφτη, στους αξέχαστους ελληνικούς κινηματογράφους, τα χρυσοχοΐα κι ότι άλλο επάγγελμα υπήρχε στην εποχή.
Εκεί, λοιπόν, μεγαλώσαμε, κλάψαμε, γελάσαμε, χορέψαμε στα μπουζούκια, τραγουδήσαμε στις μπουάτ με καφέ στις τρεις το πρωί και τόσες άλλες αξέχαστες ημέρες. ΚΑΙ ΤΩΡΑ; ΤΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ. Υπάρχουν λέει οργανισμοί που διοικούν την Ντάνφορθ κι ενδιαφέρονται για την πρόοδο της. ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ. Όλοι για την πάρτη τους ενδιαφέρονται και το Δημαρχείο και οι ψευδό-οργανισμοί. ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ…
Εδώ έγινε ανατολικό ζήτημα για να βγάλουν λίγα τραπεζάκια περισσότερα μπας και γλυτώσουν το λουκέτο και δεν κλείσει το μαγαζάκι τους. Βάλτε τα κάτω από το πεζοδρόμιο. Και που θα παρκάρουν τα αυτοκίνητα; Σε λίγο θα γίνει και ο ποδηλατόδρομος και θα κλείσουν την μια πλευρά. ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ PROPERTY TAXES όλο και πιο ψηλά.
ΑΔΕΛΦΙΑ, ΠΟΝΑΩ, γιατί εγώ έζησα στην Ντάνφορθα στα μεγαλεία της σαν απλός Έλληνας της διασποράς κι έκανα πεζοπορία πάνω-κάτω χωρίς δημαρχεία, οργανώσεις και περαστικούς συμφεροντολόγους που δεν τους καίγεται καρφάκι για την πιο ιστορική γειτονιά του Καναδά.
Δεν θέλω να απευθυνθώ ΠΟΥΘΕΝΑ, γιατί κανένας δεν θα ακούσει κάτι που είναι ενάντια στα προσωπικά του συμφέροντα. Απλά, όποιος ξέρει ή φαντάζεται ποιοι είναι οι υπεύθυνοι της κατρακύλας, αγνοήστε τους. Μην τους φτύνετε γιατί το σάλιο είναι ανθρώπινο.
Κουράγιο αδέλφια, αγωνισθείτε μέχρι εκεί που θα αντέξετε κι εύχομαι να είσται για αρκετό καιρό ακόμα εκεί.

Σ’ΑΓΑΠΩ ΝΤΑΝΦΟΡΘ… ΚΡΑΤΗΣΟΥ!

Ο φίλος σας,

Θανάσης Κουρτέσης

Εκδότης/Παραγωγός